Zora, de zorgrobot, noodzakelijke kwaad of noodzakelijk goed?

‘Je bent meer voor mij dan een pop of een ding geworden’

 

 

 

 

 

Door een collega werd ik geattendeerd op de uitzending in onderstaande link. Bovenstaand beeld trof me het meest. Een oude mevrouw die de arm van een robot aait.

Dit ging over Zora de zorgrobot. Alleen het bekijken van deze film (als je weinig tijd heb, kijk dan  de laatste vijf minuten) gaf bij ons aan tafel  tijdens het avondeten een geanimeerd gesprek. Mijn kinderen, jongste 10 en oudste 15 jaar, vonden het erg interessant, maar vonden het tegelijkertijd ook niet kunnen, terwijl het toch steeds meer hun wereld is.

Zelf vond ik, al behoorlijk wat jaren meelopend in de zorg en de dagelijkse praktijk meemakend, dit ook. Dit was voor het kijken van de film. Onderstaande quotes uit de documentaire brachten mij aan het twijfelen, omdat het de dagelijkse praktijk (schrijnend als het is) weer geeft als het gaat over eenzaamheid.

‘We zijn vrij om met je in contact te gaan of we willen of niet’ vertelt de mevrouw tegen Zora aan het eind van de documentaire.

‘Ze moeten met je bezig zijn, je leren kennen, dan wordt het anders.’ , toen het gesprek met Zora ging over dat Zora een robot is.

‘Je bent meer voor mij dan een pop of een ding geworden’    

Wat vind jij? Praat mee en geef een reactie.